تأثیر تمرین قدرتی بر میزان حافظه و یادگیری فضایی در موش های صحرایی آلزایمری شده با بتاآمیلوئید

مقدمه و هدف: فعالیت بدنی به خاطر تأثیر مثبتی که بر عوامل خطرزای بیماری آلزایمر دارد، مورد توجه محققان است. با وجود این، معلوم نیست کدام نوع فعالیت بدنی در این حیطه ارجحیت دارد. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر تمرینات قدرتی بر عملکرد حافظه و یادگیری فضایی در موش های صحرایی آلزایمری شده با پروتئین بتا آمیلوئید (35-25) است. مواد و روش ها: در این مطالعه، تعداد 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (n=8) در چهار گروه         1. کنترل سالم، 2. سالم تمرین قدرتی، 3. کنترل آلزایمری، 4. آلزایمری تمرین قدرتی تقسیم شدند. بتاآمیلوئید (35-25) به روش i.c.v درون بطن مغز حیوانات تزریق شد. در تمرین قدرتی، حیوانات برای سه جلسه در هفته، به مدت دو ماه به وسیلۀ وزنه های اتصالی به دم موش ها از نردبانی به طول یک متر با شیب 85 درجه بالا می رفتند؛ در نهایت میزان حافظه و یادگیری فضایی با استفاده از تست آبی موریس مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: نتایج تحقیق حاضر نشان داد موش های صحرایی آلزایمری به طور معنی داری دارای زمان تأخیر بیشتر و مدت زمان صرف شدۀ کمتر در ربع هدف نسبت به گروه کنترل سالم هستند (p < 0.005). همچنین تمرین قدرتی به طور معنی داری منجر به کاهش زمان تأخیر و افزایش زمان صرف شده در ربع هدف در حیوانات سالم و آلزایمری شد (p < 0.005). نتیجه گیری: تمرینات قدرتی می تواند موجب بهبود حافظه و یادگیری فضایی در حیوانات آلزایمری شود و از پیشرفت روند آسیب شناختی ناشی از بیماری آلزایمر جلوگیری کند.